ساخت کفش ورزشی با قطعات کامپیوتری

                                         

گابریل دیشاو" هنرمند و مجسمه سازی است که با استفاده از قطعات فرسوده‌ی رایانه‌ها یک جفت کفش ورزشی "نایک" را طراحی و ساخته است.

 در ساخت این مجسمه - کفش از صفحه‌ی اصلی رایانه‌ها، تراشه‌ها، اتصال دهنده‌های انرژی، پورت‌های USB، و حتی قاب یک ماشین تایپ قدیمی استفاده شده است.

روزانه در حدود ۱۰۰ هزار پوند زائده‌ی الکترونیکی در آمریکا به دور ریخته می‌شوند و تنها بخشی کوچک از آن‌ها بازیافت می‌شوند، بقیه‌ی این زباله‌ها بر روی زمین جمع آوری می‌شوند تا فردی مانند دیشاو آن‌ها را جمع آوری کرده و از آن‌ها برای خلق هنری به نام "هنر زباله ای" استفاده کند.


به گفته‌ی وی بخش جالب توجه کار، جدا کردن قطعات مورد نیاز برای کفش از دستگاه‌ها و ماشین‌های الکترونیکی بود زیرا بسیاری از آن‌ها ماشین‌هایی بسیار پیچیده به شمار می‌روند.

	بخش‌های مختلف این کفش از ماشین‌های کاملاً متفاوتی تهیه شده‌اند، بخش مسی آن از بخش گرماگیر، لایه‌ی شفاف اطراف کفش از ماسک اکسیژن یک هواپیمای ۷۴۷، حروف نصب شده بر روی کفش، از کلیدهای دستگاه تایپ و جعبه‌ی کفش از جعبه یک ماشین تایپ قدیمی گرفته شده است.

برای ساخت این کفش سه هفته یا ۹۰ ساعت زمان صرف شده و ساخت آن از تخت کفش آغاز شده است. در کفی شفاف این کفش می‌توان قطعاتی از تخته مدار رایانه‌ها را مشاهده کرد.

این کفش که طراح، نام آن را مجسمه‌ی Nike Air Max+۲۰۱۱ انتخاب کرده است با الهام از تکنولوژی‌های به کار گرفته شده در ساخت رایانه‌ها و بر اساس استفاده‌ی خلاقانه از قطعات رایانه‌ها و دیگر لوازم و ماشین‌های الکتریکی و مکانیکی ساخته شده است.