نبرد برگ‌های سبز با آلودگی هوا

سازمان‌های زیست محیطی همواره به یادآوری و توصیه به تلاش در کاهش آلودگی‌های محیط زیست ادامه می‌دهند و مطالعات جدید نیز نشان می‌دهند جدای انسان‌ها، گیاهان نیز در حال حاضر نقش خود را در این زمینه به خوبی ایفا می‌کنند.

                            

نتایج مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد برگ‌های درختانی مانند افرا، صنوبر و سپیدار نسبت به آن‌چه در گذشته تصور می‌شد حجم زیادی از آلودگی‌های هوا را از بین می‌برند.

در این مطالعه بر روی یکی از رایج‌ترین ذرات کربنی در اتمسفر زمین تمرکز شده است، ذرات ارگانیک سبک یا VOC ها گیاهان زمانی VOC تولید می‌کنند که درحال پوسیدن باشند اما بخش زیادی از این ذرات از اگزوز خودروها، سوزاندن ذغال، و دیگر فعالیت‌های انسانی به‌وجود می‌آید. برخی از VOCهای اتمسفری با اکسیژن ترکیب می‌شوند تا ذرات کوچک هوایی را به نام VOCهای اکسیژنه تشکیل دهند، ذراتی که اتمسفر را عایق کرده و منجر به گرمی هوا می‌شود.

به گفته‌ی محققان مؤسسه‌ی مطالعات اتمسفری این نوع از ذرات به ندرت مورد توجه قرار می‌گیرند و یا در مدل‌های آب و هوایی نادیده گرفته می‌شوند. در حالی که گیاهان بخشی بزرگ از دی‌اکسید کربن موجود در هوا را به خود جذب می‌کنند، محققان از مصرف بالای این موجودات از VOC اکسیژن دار آگاه نبودند.

از این‌رو محققان تصمیم گرفتند میزان تعامل گیاهان برگریز را با VOC اکسیژن‌دار مورد بررسی قرار دهند. محققان با استفاده از ترکیبی از مدل‌سازی‌های رایانه‌ای، تجربه‌های آزمایشگاهی و مطالعات میدانی نحوه‌ی جذب VOCهای اکسیژن‌دار را توسط برگ‌های درخت سپیدار مورد بررسی قرار دادند.

نتایج نشان دادند برگ‌هایی که در معرض VOCهای اکسیژن‌دار قرار می‌گرفتند، ۴۰ درصد بیش‌تر از حد انتظار این ذرات را به خود جذب می‌کردند. به این ترتیب اولین اطلاعات دقیق از میزان مصرف بالای گیاهان از VOCهای اکسیژن‌دار به ثبت رسید.

در آزمایشی دیگر محققان دریافتند گیاهانی که در معرض آلودگی‌های لایه‌ی ازون قرار می‌گیرند نیز میزان بالایی از ذرات VOC اکسیژن‌دار را به خود جذب می‌کنند. این رفتار نشان می‌دهد هرچه اتمسفر آلوده‌تر باشد درختان برگریز واکنش شدید تری را با آلودگی‌های اتمسفری از خود نشان می‌دهند، هر چه اتمسفر آلوده‌تر باشد میزان جذب VOC های اکسیژن‌دار توسط برگ‌های درختان افزایش پیدا خواهد کرد.

محققان معتقدند دستیابی به چنین اطلاعاتی می‌تواند در آینده منجر به تولید گیاهان تراریخته‌ای شود که از توانایی‌های بسیار بالایی در جذب آلودگی‌های هوا برخوردارند.