ماه، درخشان ترین جرم نورانی در آسمان شب است، انسان روی ماه قدم گذاشته است، مردم آهنگها و شعر های زیادی را در وصف ماه سروده اند و امروز، منجمان دیدگاه های جدیدی درباره چگونگی تشکیل آن و این که چه چیزی آن را منحصر به فرد می سازد ارائه داده اند.
بر اساس اطلاعات جدیدی که از ماه به دست آمده، اگر دیگر سیارات به اندازه ذره ای از شکل امروزی بزرگتر بودند دیگر زمینی وجود نداشت که ماه را به خاطر زیباییش تحسین کنیم، همچنین در سیستم خورشیدی ما هیچ قمری بدین نوع که ماه شکل گرفته، وجود ندارد.
منجمان از تلسکوپ اسپیترز برای جستوجوی یک خوشه 500 ستارهیی استفاده کردند تا مدرکی برای برخوردی که ماه را ایجاد کند یافته اند.
این تلسکوپ که از امواج مادون قرمز برای جستوجوی خود بهره می برد این امکان را به محققان می دهد که ابرهای گرد و خاک را که از تصادف های عظیم پدید آمده را بیابند سطح این گرد و غبار ها از ستاره اصلی نور گرفته و گرم می شوند محققان فرض می کنند که 5 تا 10 درصد تمام قمرها به طریقی مشابه قمر زمین شکل گرفته است.
البته قمر زمین 30 تا 50 ملیون سال بعد از خورشید شکل گرفته است. زمانی که شیای به اندازه مریخ به زمین برخورد کرد یک ابر عظیم از گرد و خاک آزاد شد که ماه را شکل داد.
اگر این نظریه درست باشد باید مقداری از این گرد و غبار در فضا باقی بماند که تلسکوپ اسپیتزر به طور غیر مستقیم نشانه هایی از این گرد و غبار یافته است.
منبع:konjkav.com